به نام الله پاسدار خون شهیدان
میخوام بیام بین خوبا ... آشتی کنم باهات خدا ... به کی بگم پشیمونم ... از این همه جرم و خطا
ببین که من روم نمیشه ... سرم رو بالا بگیرم ... میون زندون گناه ... بین خدایا اسیرم
خدا توبه ی اونرو پذیرفته و او بار دیگر برگزیده است....وگریه تجلی اشتیاق بی انتهای انسان است که روح را به دیار جاودانگی و لقاء خداوند پیوند میدهد....و اشک آب رحمتی است که همه تیرگی ها رو از سینه می شوید و دل را به عین صفا که فطرت توحیدی عالم باشد اتصال می بخشد
پ ن : میخوام برم یه جایی نمیدونم کجا....به جستوجوی چیزی...که هیچ وقت معنی اش را نفهمیدم...
چه میجویی؟؟عشق؟؟؟............................................همان جاست
چه میجویی؟؟انسان؟؟......................................................آنجاست
و شاید آن یار ، او هم آنجا باشد
این شاید که گفتم از دل گنه کرده ی من برآمد ...و اهل یقین پیامی دیگر دارند
او حتما آن جاست
پ ن: باسم خیلی دعا کنید........باسه اون یکی نویسندمونم دعاکنید....امتحاناش زودتر تموم شه و من از دست تنهایی در بیام
پ ن : کسانی که در مقابل خدا شکسته می شوند.بزرگ میشوند..روزی چند بار به سجده میروند . خالصانه میگن من بنده ی تو هستم...اینو همسر شهیدی میگفت..میگفت اگه ما میتونستیم از شهدا تعریف کنیم که خیلی ها عوض میشدند...خیلی ها حتی با یه جمله هم عوض میشند....
من دیگه از دنیای مجازی خسته شدم ..اگه هدفی نداشتم خیلی وقت پیش دست میکشیدم.....فقط هدفم باسم مهمه و بس..باسه همینه دیگه کامنتامو باز نمیزارم جواباتونو نمیدم..به خدا شرمنده..به همتون سر میزنم..ولی قشنگیش به اونه که نشونه ای نزارم.
فقط هدف
میدونید منم خودموفقط با یه جمله پیدا کردم..هیچ وقت یادم نمیره.....چه شبی بود اون شب
با هم قرار گزاشتیم قایقامونو بندازیم تو آب ..جفتشو به هم بچسبونیم...با تمام وجود پارو بزنیم .. بزنیم ....بزنیم....تا برسیم به اون روشنایی....اگه یکیمون خسته شد و...............و اگه قایق یکیمون سوراخ شد و...آخرشم گفت:اگه هستی....علی علی
با همین دو تا لغته که هر دفعه میشنوم بغض راهع نفسمو میگیره....
نمیدونم تا حالا چقدر راه رو اومدیم...چه قدر به هم کمک کردیم...ولی همیشه باسش دعا میکنم که به مقدسی همین اسمی که یادم داد کفن بی غسل به تن کنه...
شاید خیلی ها مثل من تشنه ی همین لغت ها ، همین حرف ها باشند..چرا خود خواهی کنیم
قافله ی ما ،قافله ی از جان گذشتگان است.....هر که از جان گذشته نیست با ما نیاید
اگه هستی ..علی علی
التماس دعا از نوع همیشگی
حلالم کنید...
در پناه خود خدا
یا علی
نویسنده » کوثر1،کوثر2و ... . ساعت 9:53 صبح روز چهارشنبه 87 فروردین 28
به نام الله پاسدار خون شهیدان
سلام بر لاله های سر جدا
سلام بر کشتگان بی نشان
خیلی گشته بودیم..نه پلاکی ..نه کارتی ..چیزی همراش نبود
لباس فرم سپاه به تنش بود.چیزی شبیه دکمه ی پیرهن در جیبش نظرمو جلب کرد...خوب که دقت کردم ..دیدم یه نگین عقیق که انگار جمله ای روش حک شده بود
خاک و گِل را پاک کردم...دیگه نیاز نبود دنبال پلاکش بگردیم
روی عقیق نوشته بود
"( به یاد شهدای گمنام)"
پ ن : به کسی نگین ولی همین بی نام و نشونا همیشه حاجت منو از خدا میگیرن....نمیدونم شاید سیریش میشم... اونا هم سیریش میشن...
ای شهدا حمدی بخوانید که شما زنده اید و ما مرده
در پناه خود خدا
همون التماس همیشگی
یا علی
نویسنده » کوثر1،کوثر2و ... . ساعت 9:35 صبح روز شنبه 87 فروردین 24
بسم الله پاسدار خون شهیدان
شلمچه (نوروز شکوفایی و نوآوری)
چفیه ات کو؟؟؟ ...............سایلنت
میگم چفیه ات کو؟............نجف
مگه با تو نیستم؟.........بابا نجف ..ولم کن دیگه ... نجف
نجف؟؟؟؟
چفیه اش نجف بود....چفیه ای که با هم گرفته بودیم..هدیه ی اعتکاف...میلاد مولامون علی...شبیه هم بود ولی بازم سرش دعوا داشتیم...باسه من خوشگل تره....نه باسه من خط هاش قشنگ تره....وای خدا باسه اون نجف بودو و باسه من گوشه ی اتاقم که بعضی وقت ها...نگاهی بش مینداختم...اشکامو باش پاک میکردم...درد و دلامو بش میگفتم....
داده بود به دوستش باسه تبرک ...ولی انگار امانت بود ....از مولامون گرفته بود...به خودشم پس داده بود
چفیه مشکیمو در اووردم...داداششو صدا کردم...با یه هیجانی اومد سمتم......چفیه ی سردمو روی شونه ی گرمش انداختم....نگاه گرمش با نگاه سردم دوخته شده بود...دستای سردم هنوز روی شونه ی گرمش بود....ذوقی توی اون چشاش حلقه زده بود که .... وای نمیتونستم نگاهمو از اون صورت مظلومش بردارم...هیجانی داشت انگار که میخواست پر بکشه....
شهادت ای شهادت ناز شصتت پرستو کن مرا قربان دستت
....یاد تابلوی همون ابتدای شلمچه افتادم......نوشته بود
(چفیه ... نشانه ی شهادت)
سنگینی بغضم جلو نفسامو گرفته بود دیگه نمیتونستم دووم بیارم....اون برادر من نبود...از گوشت و خون من نبود ..ولی دلم نمی اومد دستمو از شونه های گرمش بردارم... یه نگرانی.... شده بود منگنه ی شونه ی اونو دستای من ... یعنی اون خواهرا ..اون مادرا چه جوری دووم اووردن....چه جوری اون سنگینی نگاهارو تحمل کردن...خیلی از همین نگاها هم چال شدن ..و جاشونو به سبکی این زندگی آسفالتی دادن...
یه دفعه گفت:
بچه بسیجی هارو دیدی .........................میگن یا علی
یه نگاهی بش کردمو گفتم .....................گفتم......یا علی
دووید و رفت ....برگشت دستشو اوورد بالا وگفت ....یا علی
یاد زمزمه ی همیشگیم افتادم
یا مولا میشه به دل مرده ی ماهم نگاه کنی..این دلمونو زنده کنی..فرشته ها بگن ایشاالله......
حالا همین فرشته ی کوچولو با ذکر یا علیش دل مرده ی منو زنده کرد.....
همین چفیه ی گرم شده همدم همیشگیم....این چفیه و اون عطر یادگاریو هدیه ی سر سجده تو حسینه ی حاج همتو...وامتداد همراه......
پ ن : دلم میخواد اون نگاهارو زنده کنم....(برگشت شود به چند خط بالا تر)اینقدر این زمین سنگی رو بکنم ..تا بکشمش بیرون
پ ن : روی آیینه اتاقم نوشتم.....(خواهرم حجاب تو کوبنده تر از سرخی خون من است) دوست داشتی تو هم بنویس
در پناه خود خدا
التماس دعا از نوع داغونش
یا علی
نویسنده » کوثر1،کوثر2و ... . ساعت 9:40 صبح روز چهارشنبه 87 فروردین 21
نظرات شما ()
به نام الله پاسدار خون شهیدان
دستامو دادم به یه نخل جوون ، پاهامو دادم به یه رود روون ، چشامو دادم به ماه آسمون ..که هلالی بود....
نشون به اون نشون
دستامو دادم به یه نخل بلند..که آتیش رو شونش آشیونه ساخت..پاهامو دادم..به یه رود بزرگ ....که راه دریای دور رو میشناخت
پسرم ...وقتی بهم زل میزنی...
.تو چشام...باغ گُل یاس رو ببین...
حُرمت سقای دشت کربلا...ناز بی دستی عباس رو ببین....
در پناه خود خدا
یا علی
نویسنده » کوثر1،کوثر2و ... . ساعت 1:0 صبح روز سه شنبه 87 فروردین 20
نظرات شما ()
به نام الله پاسدار خون شهیدان
بازم مثل هر شب کسلم ،غصه نشسته رو دلم ، میگن بازم شهید میاد ... یه عالمه خیلی زیاد ، دسته گُلای بی زبون ، گُم شده های بی نشون ، یه ریزه خاکسترشون ، دوحلقه انگشترشون ، یه تیکه استخون سرد ، یه شاخه گُل ، یه بال و پر ، یه دکمه پیرهنشون ، یه ذره خاک تنشون ، تابوت های یه اندازه ، تو هر کدوم یه سربازه،ابری که بر تن میزنه..بارونی که شیون میزنه،تابوتا خیس میشن ،دسته گلا خراب میشن،میپیچه تو شهر و داهات،عطر سلام و صلوات
آی مادرای مهربون،بچه هاتون...بچه هاتون،دسته گُلایی که دادین،به کربلا فرستادین،حالا با تابوت اومدن..با گُل و باروت اومدن،سر ندارن ،پا ندارن،تاب تماشا ندارن . مادرا از خدا میخوان با گریه و دعا میخوان....تابوتاشونو باز کنن..بچه هاشونو ناز کنن...
هر کجا اسپند و دود..تا کور بشه چشم حسود....
اما بوی عجیب میاد..
.بو کنی بوی سیب میاد..میگن کسی که پا بشه ، زائر کربلا بشه...، سر به بیابون بزاره...،تو عاشقی جون بزاره...اونجا که آفتاب میشینه..باغ گُل سیب میبینه...
بچه های نجیب من ...باغ گُلای سیب من ..رو عشقتون پا نزارین..حسین رو تنها نزارین
در پناه خود خدا
یا علی
نویسنده » کوثر1،کوثر2و ... . ساعت 11:0 صبح روز دوشنبه 87 فروردین 19
